Kamica nerkowa zaliczana jest do chorób cywilizacyjnych. Częstość występowania waha się od 1 do nawet 20% w zależności od populacji, z czego 2-10% chorych to dzieci. Pierwszy napad kolki nerkowej przypada zazwyczaj na wiek 20-40 lat. Najwyższa zapadalność obserwowana jest w Arabii Saudyjskiej i wynosi 20,1%.
Kamica układu moczowego to skutek tworzenia się złogów (tzw. kamieni nerkowych) z substancji chemicznych obecnych w moczu. Na ryzyko powstawania tych złogów wpływa wiek, płeć, miejsce zamieszkania (pod względem regionu geograficznego), choroby przewlekłe, rasa, czynniki genetyczne oraz dieta i styl życia. Wystąpieniu kamicy sprzyjają również zakażenia układu moczowego, zastój moczu np. na skutek przerostu gruczołu krokowego, przyjmowanie zbyt dużych dawek witaminy C lub D oraz wysokie stężenie substancji litogennych w moczu.
Kamienie powstają ze związków takich jak: szczawiany, fosforany lub wapń (najczęściej), ale także kwas moczowy oraz cystyna. Gdy próg rozpuszczalności zostanie przekroczony, to zaczynają tworzyć się początkowo drobne kryształki – “piasek”, a następnie powstają z nich coraz większe złogi, czyli kamienie nerkowe, które możecie zobaczyć na zdjęciach. Mogą one nie dawać żadnych objawów przez długie lata.
Kolka nerkowa to typowy objaw kamicy. Jest to nagły, bardzo silny ból spowodowany przemieszczaniem się kamienia z nerki do moczowodu, któremu mogą towarzyszyć nudności i wymioty, częste oddawanie moczu w niewielkich ilościach, gorączka (przy zakażeniu) lub omdlenia. Jeśli kamień ma średnicę